رابطه الگوهای ارتباطی خانواده ومیزان سلامت اجتماعی (مطالعه موردی دانشجویان رشته مددکاری اجتماعی دانشگاه علامه طباطبائی)

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه الگوهای ارتباطی خانواده شامل؛ جهت گیری گفت و شنود و جهت گیری همنوایی، با میزان سلامت اجتماعی دانشجویان مددکاری اجتماعی انجام گرفت . جمعیت آماری در این پژوهش "کلیه دانشجویان مجرد رشته مددکاری اجتماعی در دوره کارشناسی و کارشناسی ارشد" است، که در سال (91-92) در دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه علامه طباطبایی مشغول به تحصیل بوده اند. در این مطالعه حجم نمونه برابر با 160 نفرکه از روش تمام شماری استفاده گردید. جمعیت گردآوری داده ها از پرسشنامه استاندارد وتجدید نظرشده ی الگوهای ارتباطی خانواده(فیتزپاتریک وریچی 1997) وپرسشنامه استانداردسلامت اجتماعی کییزاستفاده شد.داده هاازروش محاسبه همبستگی بااستفاده ازنرم افزار spss مورد تحلیل قرار گرفت . یافته های پژوهش نشان داد: بین الگوهای ارتباطی خانواده و میزان سلامت اجتماعی دانشجویان رابطه مثبت معناداری وجود دارد. به این معنی که هرچه الگوهای ارتباطی مناسبی در خانواده ها وجود داشته باشد، سلامت اجتماعی فردنیز بالامی رود. پس این نتیجه حاکی از آن است که به نظر می رسد افراد با سلامت اجتماعی بیشتر،متعلق به خانواده هایی هستند که بعد گفت و شنود درآنها به میزان بالا وجود دارد . در پژوهش حاضر وجود رابطه مثبت و معناداربین جهت گیری گفت و شنود خانواده و میزان سلامت اجتماعی دانشجویان تایید شد.جهت گیری گفت و شنود که درآن خانواده بیشترشرایط گفت و گوی راحت وآزادانه و زمینه بحث وتبادل نظر را درباره ی طیف وسیعی از موضوعات فراهم می آورد . بیشترین رابطه رابامولفه های انسجام اجتماعی وپذیرش اجتماعی وکمترین رابطه راباانطباق اجتماعی داشت .همچنین بعدهم نوایی خانواده باابعاد انسجام اجتماعی وپذیرش اجتماعی رابطه معناداری ندارد و اماالگوی ارتباطی مبتنی برهم نوایی بالادرخانواده ها نشان می دهدکه این دانشجویان مشارکت اجتماعی پایینی دارند.